Εργάτες αλυκών - Γενικά

  • Συσσωμάτωμα αλατιού.
  • Πανοραμική εικόνα των αλυκών Καλλονής Λέσβου.
  • Σύγχρονα μηχανήματα εκμετάλλευσης των αλυκών.
  • Θίνες αλατιού.
  • Σύστημα καναλιών θαλάσσιου νερού στις σύγχρονες αλυκές Καλλονής Λέσβου.
  • Σύστημα καναλιών θαλάσσιου νερού στις σύγχρονες αλυκές Καλλονής Λέσβου.
  • Σύγχρονο μηχάνημα εκμετάλλευσης των αλυκών.
  • Σύγχρονη υπερκατασκευή φόρτωσης αλατιού.
  • Σύγχρονες εγκαταστάσεις μεταφοράς αλατιού με φόντο θίνες αλατιού.
  • Εναπόθεση αλατιού.





 

 

 

 

 

Οι αλυκές διαμορφώνονται σε επίπεδες και χαμηλές παραλιακές εκτάσεις, οι οποίες ευνοούν τη βαθμιαία εξάτμιση του θαλασσινού νερού, για την παραγωγή αλατιού. Στο νησί της Λέσβου αλυκές υπάρχουν στον κόλπο της Καλλονής, που είναι και οι μεγαλύτερες, καθώς και στη Σκάλα Πολιχνίτου, που είναι πιο μικρές σε έκταση. Το 1925 περίπου ξεκίνησε η εκμετάλλευση της αλυκής στον κόλπο της Καλλονής, αρχικά από ιδιώτη ο οποίος και διαμόρφωσε κατάλληλα τις εκτάσεις. Από το 1945 οι αλυκές έγιναν κρατικές και λειτουργούν έτσι μέχρι σήμερα. Οι εργασίες ξεκινούν Απρίλιο με Μάιο ενώ η συλλογή του αλατιού το Σεπτέμβριο, πριν ξεκινήσουν οι βροχές.

Παλιά στις αλυκές εργάζονταν κυρίως άνθρωποι που προέρχονταν από τον αγροτικό πληθυσμό του νησιού και απασχολούνταν μόνο εποχιακά. Υπολογίζεται ότι 160 άτομα περίπου απασχολούνταν στο σύνολο των εργασιών στις αλυκές: την άντληση του νερού, το πήξιμο, την εξόρυξη, τη συγκέντρωση, τον καθαρισμό και τη φόρτωση του αλατιού. Παρότι η άντληση του νερού γινόταν με μηχανικό τρόπο (δηλαδή με ένα είδος νερόμυλου που οι εργάτες αποκαλούσαν «τα κουβαδάκια»), όλες οι υπόλοιπες εργασίες ήταν χειρωνακτικές. Έσκαβαν με «(γ)κασμά» τις θίνες (αφού το αλάτι σχηματίζει συσσωματώματα που σκληραίνουν), φόρτωναν με φτυάρια τα μικρά βαγόνια μεταφοράς και τέλος καθάριζαν το αλάτι από τις λάσπες. Όταν φυσούσε αέρας, υπέφεραν από τους λεπτούς κόκκους αλατιού που σκέπαζαν το πρόσωπο και τα ρούχα τους.

Σήμερα, μετά την εισαγωγή ηλεκτροκίνητων μηχανημάτων στην παραγωγική διαδικασία, απαιτούνται πολύ λιγότερα εργατικά χέρια, αφού τα μηχανήματα καλύπτουν σχεδόν όλα τα στάδια παραγωγής, ενώ η ποσότητα του αλατιού που παράγεται είναι πολύ μεγαλύτερη: περίπου 45 χιλιάδες τόνοι έναντι 16 χιλιάδων τόνων στο παρελθόν.

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν

  • Συνέντευξη Αλπατζή Σωκράτη [μηχανικού αλυκών], στην Καλλονή Λέσβου, στις 30/07/2004.
  • Αξιώτη Μ., Περπατώντας τη Λέσβο. Τοπογραφία - Ιστορία - Αρχαιολογία, Τόμος Β΄, Μυτιλήνη 1992: 562-563
  • Τραγέλλη Χ. Ι., «Η αλυκή της Καλλονής», Τα Καλλονιάτικα, Τεύχη 1-24, 1979-1983, Τεύχος 11-12 (διπλό) 1981:10-11